Maandag. Strikt genomen is het hele politieke landschap verdorven met stikstof en andere problemen die niet helemaal goed zijn voor het milieu en de atmosfeer van onder andere vooruitgang en oplossingen voor en achter de coulissen in de verkeerde verkleed kamer van de bestuurders die hun mooie woorden met bureaucratie camoufleren om de achterliggende gedachtegoeden niet in een kwaad daglicht te laten schijnen koopt men melk bij de koe en leent men van de boer om een stinkend zaakje als een naald in een hooiberg te verstoppen zonder dit bekend te laten worden en zeker niet te maken om niet recht te hoeven praten wat als een banaan eruit ziet en de kans op een glijder doet toenemen. Rebellerende huizenmarkt verstikkende in wolken van stikstof omgeven van oerwouden met buitenaardse plantjes die niet meer lijken op de flora die de al verdwenen fauna vroeger altijd at. Verboden om te zwemmen in het eigen drinkwater omdat we gisteren de wc met veel eend hebben doorgespoeld om vervolgens gerecycled plastic flessen terug te geven aan de natuur waar ze gevonden zijn daar links van de biocentrale die als een enge ziekte meer gezonde bomen vernietigd dan die andere om zo het net te kunnen overbelasten met een groene stroom overschot waarmee de zonnepanelen de windturbines kunnen laten draaien om het stikstof het land uit te blazen en we ook nog eens een kunstmatig koel briesje in de warme zomers hebben om de was te drogen die buiten hangt om de vruchtbare saharastof op te vangen zodat we deze kunnen uitwringen over ons pfas groentetuintje. Tentenkampen in de randstad die de straten kraken aangezien er geen gebouwen meer over zijn die leeg genoeg zijn om de thuiswoon vluchtelingen te kunnen opvangen en dus gedwongen worden in de buitenlucht de klimaat verandering tegen te gaan door vegan te bedelen en terwijl het overvolle cellen overschot tekort doet aan de sclechte reputatie van de top 5 van gelukkigste landen in de wereld waar overtreders buiten mogen blijven spelen terwijl defensie moeite heeft met de aanval op tekorten en de vergrijzde nederlander de afgrijzende tijden van weleer heeft doorstaan om aan het einde in vrede het ondankbare gevolg van korte termijn politiek kramp gedrag eenzaam moet ondergaan met in de zorg kamers genoeg maar geen handen aan een bed omdat alles op papier goed is maar de realiteit wordt ontkent en de winst wordt geinvesteerd in proactieve bureaucratische procrastinatie leidende tot politieke provocatie van de burgers die de schuld krijgen door niet te geloven in hun natie en niet begrijpen wat goed is voor de volgende generatie omdat ze niet meer geloven in de desinformatie van bestuurders die door de intellectuele tunnelvisie terecht veel wind vangen in de kruinen van de bomen maar daar beneden in het bos het voet volk niet meer zien staan maar wel meer willen laten bewegen tot betalen en doen voeden van het economisch monster dat zonder uitleg moet blijven groeien om de vooruitgang te verantwoorden die veel groei in tekorten mogelijk maakt.