Net een stukje wezen fietsen richting het ontsnappen van het eeuwige denken over mogelijkheden om positieve gedachten over het nihilisme te sturen richting de afgrond van het depressieve afronden van absolute stilte ontvangen abstracte wezenlijke ondoorgrondbare maar in vrijheid opererende rebellen van het ontkennen van de toch wel zeer zekere onwaarschijnlijkheid van entropie. En nu heb ik zadelpijn.

paarse girafkeutels in een doedelzak